وزنه ای محسوب شویم تا تاثیرگذار باشیم

وزنه ای محسوب شویم تا تاثیرگذار باشیم

برای سرنگون کردن یک سیستم کهنه و جایگزینی سیستمی نوین فاکتهای مهمی مطرح هست که دقیقا باید مورد بررسی قرار گیرد. کشورهای صاحب منافع همیشه برای تغییرات از حرکتهای مردمی خودبخودی و مردم عصبانی استفاده میکند و حرکتی را دامن میزند که ظاهرا انقلابی است ولی آخرش به نفع کشورهای استعمارگر تمام میشود. 

اگر رژیم ایران حمایت این دولتها را نیز از دست دهد، جنبش و مبارزات مردمی، کار حکومت آخوندها را در کوتاه زمانی تمام خواهند کرد.

اما از آنجا که زمام اختیار و ایجاد انقلابهای حقیقی در دست مردمان نیست، تنها زمانی شاهد خواهیم بود دولتهای غربی پشت این رژیم را خالی میکنند، که گزینه مناسب بعدی خود را آماده جهت استقرار و زمان را مناسب چنین جابجایی ببینند. 

تا آن زمان، گر هر روزه هم ده ها ایرانی بی گناه سرش بالای دار رود، صدایی و آهی از نهادهای غیر انسانی اینان بر نخواهد خاست، و همچنان شاهد همان قطنامه های پوسیده گاه و بیگاه شان در محکوم نمودن سمبولیک جنایات رژیم دست نشانده شان خواهیم بود. 

با تمام این احوالات ناگوار، باید با همواره در صحنه بودن به مجامع بین المللی ثابت کنیم که از این حمایتهایشان بیزاریم و باید به خواست مردم ایران مبنی بر پایان حمایت از این رژیم تن در دهند.

در این راستا نیاز به یک شورا و تشکل نیرومند جهت ایجاد هماهنگیها و ساختار بخشیدن به این مبارزات از هم گسیخته، امری مهم و الزامیست.

نظر به این که پس از ۳ دهه از عمر حاکمیت جمهوری اسلامی با تکیه بر کشتار و جنایات آن میگذرد و در مقابل این حقیقت شوم در این زمان پتانسیل مبارزاتی عظیمی در میان جامعه ایرانیان درون مرز و برون مرز موجود است ،تشکیل یک جبهه فراگیر با ویژگیهای منحصر به فرد خود و با خواست روشن سرنگونی نیز در جهت همسو شدن و ایجاد هماهنگیهای مبارزتی هدفمند و کارا آمد در این راستا امری بدیهیست 

لزوم تشکیل جبهه فراگیر ایرانیان سرنگونی خواه:

مادامی که همسویی در اندیشه ها حاصل نشود, پافشاری از سر میهن دوستی نیز در عمل دستاوردی ملموس را به بار نخواهد آورد. زمان به نیکی نمایان ساخت که چه گروه هایی با خواست اتحاد و نجات میهن پا به میدان گذاشتند. اما این زمان سپری شد و ایران همچنان در بند مانده. شفافیت در هدفمندی مستلزم بیان موضعگیری شفاف و روشن نیز میباشد که از ویژه گیهای منحصر بفرد خود در دیدگاه، اندیشه، عمل، نام و رنگ و نشان، ... نیز برخوردار باشد. یکی شدن با موضعگیری و نشانهایی که جناح درون حکومتی بخود گرفت تا امروز تنها موجب سردرگمی، پرداخت هزینه جانی بالا و اتلاف زمان شد، این درحالیکه پتانسیل عظیم سرنگونی خواهی در میان جامعه ایرانیان درونمرز و برونمرز موجود است که توان در صحنه بودن با نشانه ها، ویژه گیها و مطالبات خود را دارد و به یقین بسیارانی را در این مسیر مبارزاتی بخود جلب خواهد نمود.  

پافشاری بر خواسته ها، پایداری در بدست آوردن مطالبات, هوشیاری در اتخاذ حرکات مبارزاتی و طردهای سیاسی لازم در این زمان شانس پیروزی را دو چندان خواهند نمود.

وقتی آگاهی و روشن بینی در اندیشه ما حاصل شود، دیگر افکار و عملکرد هایمان مختص تنها یک رنگ و یک ایدولوژی نخواهد شد. بلکه هوشیارانه در طی مسیر انرژی خود را صرف دستیابی به هدفی واقع گرایانه، دستیافتنی و بنیان سازخواهیم کرد. اگر مردم ابزار سرنگونی با آرمانشان و هدفشان تشخیص ندهند و هدف را با وسیله اشتباه بگیرند، مطمئن باشید دایره و تسلسل حکومت های وابسته و فاسد ادامه خواهد داشت. بر همین اساس دموکراسی در ایران باز به عقب خواهد افتاد. زیرا از هم اکنون میتوان احساس کرد که عواملی پنهان و قدرتمند مانع از به هدف رسیدن رنسانس ایرانی می شوند.

امروز فقر اقتصادی و سرکوب سیاسی دست به دست هم پیش می روند. دیگر زمان جدا ساختن مشکلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و حتی فرهنگی نیست. به همین ترتیب نمیتوان مطالبات سیاسی و آزادیخواهی را از تقاضای حقوق بیشتر و دستمزد کافی برای یک زندگی بهتر تفکیک ساخت. به همین دلیل، خواست های اکثر طبقات و قشرهای اجتماعی به هم گره خورده است. امروز آنچه قشرهای میانی جامعه میخواهند با مطالبات کارگران و نیز با تقاضای بیکاران و قشرهای محروم و حاشیه نشین جامعه در هم بافته شده است.از همین روی می توان تلاش های پراکنده ی هر یک از این اقشار و طبقات را برای احقاق حقوق خود به هم گره زد و از آن یک نیروی گسترده و قوی مردمی ساخت. بدون این همبستگی بزرگ و سراسری دستیابی به خواست های جداگانه ناممکن خواهد بود.حقیقت این است که دیگر مصیبت و بدبختی فقط گریبانگر قشر خاصی نیست حکومت کثیف اسلامی مردم ایران را در هر لباس و با هر حرفه ای به ذلت و فقر کشانیده و ایران و ایرانی را بجز برای هرچه بیشتر چپاول و غارت و اهداف جنایتکارانه و ویرانگرش نمیخواهد. پر واضح است که برای نابودی این بی وطنان حضور یکپارچه همه ملت اعم از کارگر و معلم و دانشجو و کارمند و دیگر طبقات ضروری میباشد. دست در دست یکدیرگر برای باز پس گیری میهن مان همگام شویم, این اتحاد همگانی تنها راه به زانو نشاندن رژیم اشغالگر فاشیستیست.

اعتصابات عمومی‌، کم خطر‌ترین و برجسته‌ترین شکل مقاومت مدنی در سطحی گسترده است که توان آنرا دارد حکومت خودکامه حاکم بر ایران را از نظر اقتصادی و در ابعاد مختلف اداری و اجرایی بیش از پیش تضعیف نموده و وزنه مهمی‌ در پیشبرد مبارزات ازدیخواهانه با هدف براندازی نظام محسوب میشود.با در نظر داشتن شرایط امروز ایران و بحرانهای داخلی‌ و بین المللی رژیم، ضرورت شکل‌گیری هر چه سریعتر اعتصابات عمومی‌ بیش از هر زمان، ادامه تضعیف جمهوری اسلامی را تضمین می‌کند، ازینرو بخش فعال و هماهنگ کننده باید توان خود را در اشاعه این روحیه و باور در ذهن جامعه گذاشته و در گستردگی این روند خلاقیت مبارزاتی لازم را بکار گیرد. تنها از مسیر به جریان انداختن ابعاد مختلف و فراگیر مبارزاتیست که می‌توان انتظار بهره برداری از ضعف فعلی‌ نظامِ حاکم و دستاورد‌های مطلوب جهت پیشبرد اعتراضات را داشت.

ما مردم ایران تحت سرکوب حکومت جمهوری اسلامی, امروز در دفاع از نام "خلیج همیشه پارس" و تمامیت ارضی ایران، نیاز به تشکیل یک بدیل سیاسی نیرومند و منسجم از نیروهای میهن دوست و پایبند به اصول اتحاد و همکاری به منافع ملی‌ داریم تا به عنوان وکلایی از سوی مردم ایران از حق مالکیت ایرانیان در جامعه بین الملل دفاع نموده و حمایت مردمی را نیز با خود همراه  داشته باشند. بی‌شک تمام این فعالیتها تنها در سایه اتحاد و چهارچوب یک تشکل و بدیل سیاسی قوی ممکن خواهد بود. ازینرو در این برهه وظیفه هر ایرانی مبارزیست که در تشکیل کنگرهٔ ملی‌ و از تلاشهای شاهزاده رضا پهلوی در این زمینه پشتیبانی کرده تا این مهم هر چه زودتر امکانپذیر شود. پشتوانه یک سیاستمدار، نیروی زنده و جنبنده مردمیست. امروز این نیرو تنها پشت سنگر هراس پنهان شده. اکثریتی با پتانسیل سرنگونی از ترس اقلیتی اشغالگر چنان در لاک ترس فرو رفته که از سایه یکدیگر نیز در هراس است. تک صداها امروز باید بهم بپیوندند و فریادی خروشان شوند تا خانه ستم و سرکوب را در هم ریزند. هر شهروندی مسئولیت خطیری بر دوش خود دارد، باید انتظارها را ابتدا از خود داشته باشیم.

  و خیلی‌ بیشتر از اینها و در شکلی‌ فراگیر باید در صحنه دفاع از تمامیت ارضی ایران باشیم. خود را فریب ندهیم، به فکر انسجام  در دنیای حقیقی‌ و در جبهه صحیح مبارزاتی باشیم، ابزار مبارزاتیمان را مطابق با اهداف رهایی بخش و ازدیخواهانه برگزینیم تا در  طی مسیر مورد فریب و خیانت قرار نگرفته و دچار سرخوردگی نشویم. وزنه ای محسوب شویم تا تاثیرگذار باشیم. 

مصمم شویم که کارى باید صورت گیرد، سپس راه انجام آن را خواهیم یافت.

نجات ایران، تنها با همت من و تو میسر خواهد بود.

پاینده ایران آزاد

https://www.facebook.com/notes/afaagh-izad/%D9%88%D8%B2%D9%86%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%AD%D8%B3%D9%88%D8%A8-%D8%B4%D9%88%DB%8C%D9%85-%D8%AA%D8%A7-%D8%AA%D8%A7%D8%AB%DB%8C%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%B4%DB%8C%D9%85/10150888306263030

• 
  

رضا پهلوی جنایات جمهوری اسلامی از ایران تا سوریه را محکوم می‌کند

جنایت رژیم جمهوری اسلامی از مرز‌های کشور ایران فراتر رفته. و این در آینده در روابط مردم ایران و سوریه نیز تأثیر بسزای خواهد داشت. حال این ما مردم ایران هستیم که مسیر خود را در تاریخ، از نظام حاکم بر ایران جدا کرده و با حمایت خود از مردم بی‌ دفاع سوریه این را به ثبت رسانیم.

انتخاب با ماست که امروز تصمیم بگیریم جلوی جنایت جمهوری اسلامی ، هم در درون مرز‌های خود و هم در درون مرز‌های سوریه را بگیریم .

فرصتی پیش رو داریم ، از آن استفاده کنیم

حمایت ما امروز از پرونده شکایت علیه علی‌ خامنه‌ای برای جنایت علیه بشریت که توسط رضا پهلوی طبق ماده ۱۵ قانون دادگاه لآهه به ثبت رسیده ، بسیار حائز اهمیت می‌باشد.

شاهزاده رضا پهلوی در طی‌ این اقدام خود که به تازگی به لاهه سفر کرده بود، این نکته بسیار مهم را نیز به پرونده اضافه کرد و پیگیر آن نیز می‌باشد. این جنایات جمهوری اسلامی را هم در ایران و هم در سوریه محکوم می‌کند و همبستگی‌ خود را با مردم سوری اعلام می‌کند و از جامعه جهانی‌ نیز درخواست حمایت دارد .

توجه شما را به متن این بیانیه جلب مینمایم :


همبستگی مردم ایران و سوریه در برابر دیکتاتور مشترک

مردم دلیر سوریه برای دستیابی به حقوق اساسی و انسانی خود همچنان در صحنه مبارزه علیه بشار اسد – دیکتاتور حاکم بر سوریه- هستند. بشار اسد با سرکوب خشونت آمیز و وحشیانه جنبش آزادیبخش مردم سوریه، هزاران شهروند معترض سوری را به خاک و خون می کشد. متاسفانه، عوامل سرکوبگر علی خامنه ای با حمایت از نیروهای امنیتی و سرکوبگر بشار اسد در اعمال جنایت علیه شهروندان سوریه نقش مهمی دارند.

دخالت جمهوری اسلامی در حوادث تلخ و غیر انسانی سوریه و جنایات اعمال شده بر علیه شهروندان آزادیخواه آن کشور را شدیدا محکوم می نمایم.از سازمان ملل متحد و جامعه بین الملل می خواهم در برابر رفتارهای وحشیانه و قرون وسطایی حکومت دیکتاتوری اسد که بقایش وابسته به حمایت دیکتاتوری خامنه ای است، ساکت ننشینند و قاطعانه هر دو دیکتاتور را محکوم نمایند.

در این شرایط حساس، وظیفه همه کنشگران و فعالین سیاسی و مدنی، مدافعین حقوق بشر ایرانی و سوریه ای است تا دست در دست یکدیگر گذاشته و بر علیه یک دشمن مشترک، شورای امنیت سازمان ملل را وادار به ارجاع پرونده شکایت علیه علی خامنه ای به دادگاه کیفری بین المللی لاهه نمایند.

سازمان ملل متحد و شورای امنیت باید به عنوان ابزاری در خدمت اهداف و سیاست های حقوق بشری در کشور های ناقض آن باشد. امروز، هر عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد وظیفه دارد که با پشتیبانی و حمایت از ملت ایران و سوریه، عکس العمل قدرتمند و منسجمی را در مقابل رفتارهای غیرانسانی علی خامنه ای، نشان دهد.

امید است که چین و روسیه به عنوان دو عضو دایم سازمان ملل متحد حتی تنها برای حفظ منافع دراز مدت کشور خود هم که شده دست از حمایت از رژیم جمهوری اسلامی و بعث سوریه بردارند چرا که هر دو حکومت مشروعیت مردمی خود را از دست داده اند.

 

مردم مبارز و آزادیخواه سوریه بدانند که در این مسیر دشوار برای رسیدن به دموکراسی و آزادی تنها نخواهند ماند. اگر حفظ دیکتاتوری بشار اسد خط قرمز علی خامنه ای است، دموکراسی و حقوق بشر در سوریه نیز خط قرمز مردم آزادیخواه ایران است.

در راستای ارسال شکایت نامه رسمی علیه علی خامنه ای، به تاریخ ۱۵ ژانویه سال جاری (۲۵ دی ماه ۱۳۹۰) به تمام مراجع ذیربط (کشورهای عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد، دبیرکل سازمان ملل متحد و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد) و ثبت آن به تاریخ ۳۰ ماه مه سال جاری (۱۰ خرداد ۱۳۹۰) در دادگاه کیفری بین المللی لاهه و دیدار من با لوئیس مورنواوکامپو –دادستان کل دادگاه لاهه- در ارتباط با جنایات علی خامنه ای در ایران و سوریه، از مدافعان حقوق بشر سوریه دعوت به عمل می آورم تا گزارشی از جنایات اعمال شده علیه شهروندان سوریه و نقش مستقیم عوامل سرکوبگر علی خامنه ای در سرکوب مردم سوریه را به مراجع مربوطه ارسال نمایند.

همبستگی با مردم سوریه-الایرانیون یدعمون الثوره السوریه الشعبیه

https://www.facebook.com/Iran.Syria

رضا پهلوی

منبع : همبستگی مردم ایران و سوریه در برابر دیکتاتور مشترک

 

ما ایرانیان جنایات اسد و خامنه‌ای را محکوم می‌کنیم

سوگل (ارتونیس)

انقلاب؟ بدون خشونت ؟ - این مرد راه آن را میداند

Gene Sharp, world's leading expert on non-violent revolution

در تمام جهان مردم با ظالمان کشور هاشان در حال دست و پنجه نرم کردن هستند. نوشته ها ی یک مرد به میلیونها نفر کمک کرده تا برعلیه دیکتاتورها قیام کنند و به آزادی برسند.

نام او " جین شارپ" میباشد . او کسی است که روش انقلابهای بدون خشونت را میداند و در کتابهای خود از آن مینویسد.
دانلود کتاب از دیکتاتوری به دموکراسی اثر جین شارپ

این جمله را زیاد خواندم ، "با حکومت هیتلری نمیتوان گاندی وار مبارزه کرد" و از همانجا متوجه شدم دوستان زیادی هستند که آشنایی کافی از انقلابهای بدون خشونت ندارند و مخالفت آنها صرفاً به دلیل بد خوانی هایی است که در این رابطه در باور خود با خود حمل میکنند . در یکی از مطالب قبلی در مورد نافرمانیهای مدنی نوشته بودم . اکثرا، این نوع مبارزات را با تسلیم ، مذاکره جویی و مصالحات اشتباه میگیرند. و یا گمان میکنند که مبارزات بدون خشونت باید فقط قانونی باشند . نمونه بارز ازاین نوع مبارزات غیر قانونی، راهپیمایی های خود جوش و یا نافرمانی های مدنی را میتوان نام برد .

آقای رضا پهلوی که بیش از ۳۰ سال است روش مبارزات بدون خشونت را به ما ایرانیان توصیه می‌کند چندی پیش در وبلاگ خود کتابی از جین شارپ را معرفی کردند (برای دانلود کتاب به لینک بالا مراجعه شود ) و به سایت بالاترین ارسال کردند ، آنجا من با جین شارپ و نوشته هایش آشنا شدم . و تصمیم گرفتم بیشتر در این باره تحقیق کنم . بی شک بین ما بسیاری هستند که مانند من تا به امروز با این نویسنده و یا روش او آشنایی لازم را نداشتند . سعی میکنم در آینده نزدیک هر هفته مطلبی در این رابطه بنویسم .

روش جین شارپ و انقلابهای بدون خشونت :

نمونه های بارز موفقیت آمیز این نوع انقلابهای رنگی یا مخملی را میتوان در جوامع کمونیستی در اروپا ی شرقی ، مرکزی و آسیای مرکزی نام برد که در ۱۹۸۸ در برمه ، ۱۹۸۹ در چکسلواکی در سال ۲۰۰۰ در صربستان در سال ۲۰۰۳ در گرجستان در ۲۰۰۴ در اوکراین و در ۲۰۰۵ در قرقیزستان به صورت زنجیره ای به وقوع پیوست

یکی از افرادی که روش جین شارپ را با خود برای تعلیم به نقاط مختلف جهان میبرد ، کلنل رابرت هلوی نام دارد.
کلنل رابرت هلوی یک کلنل بازنشسته اسرتش آمریکا و رئیس نهاد آلبرت اینشتین از پیروان تئوری‌های جین شارپ میباشد . هلوی فردیست که تئوری انقلاب بدون خشونت را در زمین‌های مبارزاتی پیاده کرد . وی در سالهای ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۵ در رانگون پایتخت برمه به عنوان آتشه در سفارت آمریکا مستقر بود . هلوی می‌گوید : من از جین شارپ الهام بزرگی‌ گرفتم و تصمیم گرفتم استراتژی مبارزه بدون خشونت را در برمه به اجرا بگذارم. وی شاهد بود که چگونه ۳۰۰۰ دانشجوی غیر مسلح در رانگون قتل‌ عام شدند ، دریافت که راه بهتری هم هست که هزینه جانی نداشته باشد . وقتی‌ ملتی به جای ریختن در خیابانها با اعتصاب سراسری در خانه‌های خود بمانند .
روشی‌ که هلوی با خود به برمه برد توسط انگ سان سو کی‌ هنوز دنبال میشود .
حال چرا برمه پس از خیزش و موفقیت اولیه با شکست مواجه شد آن بحث دیگریست.

آسیب شناسی‌ و برسی‌ خیزش‌های متفاوت میتواند ما را آگاه تر سازد:

برای مقایسه صربستان و برمه (میانمار) را در نظر میگیریم هر دو موفق شدند نظامهای خود کامه خود را مهار کنند ولی یکی‌ موفق و دیگری با شکست روبرو شد .
یک نکته بسیار حساس در برمه اتفاق افتاد که شرایط آن بسیار با ایران امروز ما مشابه است . و اگر ما این خطر را نادیده بگیریم ، درهمان دام خواهیم افتاد .

نکته مهمی که در پی تحقیقاتم به آن برخورد کردم ، شباهت عجیب و غریبی بین ایران امروز ما و برمه در سال ۱۹۸۸ بود که باید حتما به آن اشاره کنم . در مجله صلح ماتا سپنسر با کلنل هلوی مصاحبهای در سال ۲۰۰۸ داشت که در این مصاحبه کلنل هلوی از قیام برمه میگوید که چگونه مردم توانستند رژیم دیکتاتوری نظامی برمه را اول سرنگون کنند ولی بعد با شکست مواجه شدند .

:دلیل شکست آنها فقط یک چیز بود
دلیل شکست آنها روش مبارزه و یا انقلاب بدون خشونت آنها نبود ، بلکه دامی بود که پس از پیروزی به آن افتادند . امیدوارم روی این مطلب کمی تامل کنید .ترجمه آن را زیر متن خواهم گذاشت .

Interview: Matta Spencer / Colonel Robert Helvey - Peace Magazine

SPENCER: You were there before the uprising of 1988?

شما قبل از قیام ۱۹۸۸ آنجا بودید ؟

HELVEY: Yes, and I could sense that Burmese society was like a pressure cooker. As I mentioned, the economy was failing. There was systemic corruption. The education system was faltering and the poor were getting poorer. I was not surprised by the movement of 1988. It started over economics. The demonetization policy*, implemented in September 1987, ruined the college students. Their families had given them enough money to go to school and all of a sudden they had no money. The business community was trying to survive in a black market economy. So in 1988 there was an uprising and the military regime cracked down.

The uprising failed because, since Day One, the Burmese have lacked unity. The governments have been able to keep the people divided, particularly along ethnic and religious lines. People were never able to come together to oppose the regime effectively.

بله، و من به وضوح میدیدم که جامعه برمه مانند یک دیگ زودپز در حال به جوش آمدن بود. همانطور که قبلان اشاره کردم، اقتصاد رو به فروپاشی بود. فساد سیستماتیک همه جا حکمفرما بود. سیستم آموزش و پرورش در حل نابودی و فقیر فقیرتر میشد. من از قیام ۱۹۸۸ متعجب نشدم. از اقتصاد شروع شد. *سیاست تغییر واحد پول ( به دلیل افت ارزش یا صفر آن را برمیدارند یا کل واحد پول را تغییر میدهند) که در سال ۱۹۸۷ به اجرا گذشته شد، کمر دانشجویان را شکست. خانوادههای آنها به آنها به مقدار کافی پول برای تحصیل داده بودند که یک دفعه تبدیل به هیچ شد. تجار سعی میکردند سر خود را در بازار سیاه به روی آب نگاه دارند. و این چنین بود که قیامی رخ داد و نظام سرنگون شد.

این قیام با شکست مواجه شد، از همان روز اول. دلیل آن , فقدان اتحاد بین مردم برمه بود.

نظام موفق شده بود بین مردم شکاف و تفرقه به وجود بیاورد، بخصوص بین اقوام مختلف و گروه های مذهبی مختلف.

مردم یاد نگرفته بودند با هم یکی شوند تا با نظام به شیوه موثری مقابله کنند.

خواندن این مطلب به راستی‌ تن من را لرزاند. شرایط و مشکلات را با ایران خودمان مشابه نمیبینید ؟

جمهوری اسلامی میلارد‌ها دلار در طی‌ این ۳۳ سال خرج کرده تا اتحاد بین اپوزیسیون را غیر ممکن کند. همواره سعی‌ کرده بین اقوام ایرانی اختلافات بیندازد و ترس تجزیه طلبی را بین میهن پرستان رایج کند و اقوام را از هم دور نگاه دارد تا اتّحادی صورت نگیرد. یک نظام غیر ایرانی با این روش "تفرقه بینداز و حکومت کن" توانسته است ۳۳ سال ملتی را به گروگان و ثروت میهن آنان را به تاراج ببرد.
بهتر است دست آنها را بخوانیم تا دیگر اجازه ندهیم جلوی اتحاد ما را بگیرند, بهتر است از قیامها و سرنوشتهای سایر کشورها درس بگیریم ، آگاه باشیم و با یک اتحاد ملی‌ برای نجات ایران و ایرانی و برای سرنگونی این رژیم جنایت کار ، دست به کار شویم .

مصاحبه کامل را اینجا بخوانید

سوگل

آیا غرب نگاهی‌ تازه به اپوزیسیون ایران خواهد داشت !؟

.اتحاد - معرفی‌ یک بدیل سیاسی منسجم با پشتوانه نیرویهای مردمی، امری که تنها در پذیرش اصول اتحاد و اعتماد عملی‌ خواهد بود

چگونگی معرفی‌ و مطرح نمودن این بدیل سیاسی به جوامع دمکرات غربی و باز نمودن باب گفتگو با آنان؛ در هر کشوری افرادی که منشور آزادی ایران را دنبال میکنند با تشکیل کمپینهایی جهت گفتگو، ایجاد شناخت و تاثیرگذاری روی افکار آنها، جنبه واقعه بینانه‌ای به اتفاق قول و نظر رسیده خود داده و بعنوان یک شهروند رساگر صدای آزدیخواهان درنمرزی و برنمرزی در محافل اجتماعی و سیاسی باشند.

غرب اگر بداند میتواند روی اپوزیسیون حساب کند و منافع خویش را در حمایت از نیروهای مبارز ببیند، با وی باب گفتگو و دیالوگ را نیز فراهم خواهد آورد و مطالبات راستین جامعه ایران را مورد ارزیابی قرار خواهد داد.

منافع یک ایرانِ آزاد برای دولتهای دمکرات دنیا و همسایگان ایران:

- ترویج دموکراسی و بنیاد‌های حقوق انسانی‌.

- استقرار صلح و امنیت در منطقه.

- مهار خطر رادیکالیسم و اسلامگرایی مخرب.

- ایجاد مراودات سیاسی و اقتصادی میان دولتها و ملل.

- جلوگیری از تجارت سیاه و فرار نیروهای سازنده اجتماعی .

- رشد و توسعه بازار جهانی‌ با دید به سود دوجانبه طرفین.

- دستیابی به پیشرفتهای علمی‌ و صنعتی در همکاریهای فیمابین.

- ایجاد همبستگی‌ کشورهای دخیل منطقه در حفظ و استفاده بهینه از منابع طبیعی موجود.

- جلوگیری از قدرت طلبی برخی‌ کشورها سلطه طلب و مهار نفوذ آنها با بهره وری از ناا آگاهی‌‌های موجود سیاسی در جوامع
کشورهایی که از منابع طبیعی سرشارند.

نقش مردم ایران در تغییر مواضع غرب و همزمان براندزی رژیم جمهوری اسلامی چگونه عملی‌ خواهد بود ؟
آیا جامعه ایران که در طول سه‌ دهه حاکمیت جمهوری اسلامی واکنشی ملی‌ و ملموس بر این میزان از ویرانی میهن خویش نشان نداده، از میل، انگیزه و حس ملی‌ گرایی کافی‌ برخوردار است که در این زمان ایستادن در مقابل خواست جامعه جهانی‌ مبنی بر بکار گیری اهرم اجراییِ حمله نظامی بر علیه ایران را در ارجحیت قرار داده و با ایستادگی بر این خواست, متحدانه به صحنه آید و به شکلی‌ فراگیر و با بیانی‌ روشن, بدون واسطه با دنیا سخن گوید !!!!

نمونه‌های ویرانی بی‌ شمارند و مشت نمونه خروار ... زمان و خسارات وارده اما قابل بازگشت نیستند.علل ایجاد سیاست گذاریهای جهانی‌ اخیر که در کشورهای عربی‌ خاورمیانه شاهد آن بودیم و هستیم چیست؟ 
این سیاست گذاریها در روابط جهانی‌ چه پیامدهایی را در آینده نسبت به سهم مخرّب رژیم جمهوری اسلامی و حامیان خارجی‌ آن از یکسو و تاراج بیش از پیش منابع ملی‌ کشورمان از سوی دیگر را در بر خواهد داشت؟

به چه دلیل میبایست با استقرار اخوان المسلمین در مصر، موجودیت معاهده صلح میان مصر و اسرائیل به خطر افتاد !

از تنش ایجاد شده میان کشورهای تغییر یافته در پی‌ "شنباد عربی‌" چه کشورهایی سود خواهند برد !؟

از آنجایی که مصر کشور نیرومندی و تاثیرگذاری در جهان عرب است، تنش ایجاد شده چه تأثیری بر روابط کشورهای عربی‌ در تقابل با دیگر کشورها خواهد گذاشت !؟

اگر تنش ایجاد شده به جنگی در منطقه انجامد، از فروش تسلیحات نظامی که سودش مستقیم به جیب کارخانجات اسلحه سازی جهان میرود، تنها صرف بیشتر انرژی و منابع طبیعی موجود در کشورهای صاحب این منابع نسیب آنان خواهد شد که این خود یک زیان عظیم خواهد بود و این کشورها را از پیشرفت، سالیان به عقب خواهد کشاند.

از آنجایی که این منابع طبیعی همیشگی‌ نخواهند بود، آیا بهتر نیست کشورهای منطقه و کشورهای صاحب منافع در این سرزمینها نیروی خویش را در استقرار صلح و آرامش و دموکراسی متمرکز کنند تا اینکه این منابع طبیعی گرانبها را صرف تولیدات و فروش سلاح‌های کشتار جمعی‌ نمایند !؟

آیا بهتر نیست این منابع طبیعی در مسیر پیشرفتهای انساندوستانه بشری مورد بهره برداری قرار گیرند !؟

حال پرسش اینجاست که مردم ایران چگونه قادر خواهند بود که این معادله را به منافع خود و به قیمت برقراری دموکراسی در ایران تغییر داده و از به هدر رفتن منابع طبیعی موجود در میهنمان جلوگیری بعمل آورند !!!؟

By : Nima Izadi

خلیج همیشگی‌ پارس

خلیج همیشگی‌ پارس 

ایران در سراشیبی ویرانی و نابودیست، منابع طبیعی و ثروتهای سرشار سرزمین ما دهه هاست مورد تهاجم دشمنان این سرزمین و دستنشاندگان اشغالگر قرار دارد. این سرزمین اما همچنان و در همه حال میهن ما ایرانیان است. در بازپسگیری این سرزمین امروز باید کوشا، یکدل و متحد بود. آنچنان کنیم که آیندگان از ما به نیکی‌ و افتخار یاد کنند.

خلیج همیشگی‌ پارس زمانی‌ دوباره هویت خویش را باز می‌یابد که ما هم هویت گمشده خویش را باز یابیم.
ما مردم ایران تحت سرکوب حکومت جمهوری اسلامی, امروز در دفاع از نام "خلیج همیشه پارس" و تمامیت ارضی ایران، نیاز به تشکیل یک تیم حقوقی داریم تا به عنوان وکلایی از سوی مردم ایران از حق مالکیت ایرانیان در جامعه بین الملل دفاع نموده و حمایت مردمی را نیز با خود همراه داشته باشند. 
بی‌شک تمام این فعالیتها تنها در سایه و چهارچوب یک تشکل و بدیل سیاسی قوی ممکن خواهد بود. 
ازینرو لطفا در تشکیل کنگرهٔ ملی‌ و از تلاشهای شاهزاده رضا پهلوی در این زمینه پشتیبانی کرده تا این مهم هر چه زودتر امکانپذیر شود.

شاهزاده در عرصهٔ سیاسی و جایگاه تاریخی‌ که قرار دارند و با توجه به امکاناتی که در اختیار دارند تلاش خود را در حال انجام هستند، این مردم و جامعه است که باید به شکل همگانی و فراگیر به پا خواسته از این سکون و رخوت خود را رها کند. 
پشتوانه یک سیاستمدار، نیروی زنده و جنبنده مردمیست. امروز این نیرو تنها پشت سنگر هراس پنهان شده. اکثریتی با پتانسیل سرنگونی از ترس اقلیتی اشغالگر چنان در لاک ترس فرو رفته که از سایه همدیگر هم دیگر در هراس است. 
تک صداها امروز باید بهم بپیوندند و فریادی خروشان شوند تا خانه ستم و سرکوب را در هم ریزند. هر شهروندی مسئولیت خطیری بر دوش خود دارد، باید انتظارها را ابتدا از خود داشته باشیم.

در نظر بگیریم که موضوع تنها تغییر یک نام نیست، تغییر جغرافیای ایران بر اساس منافع سیاست‌های جهانی به قیمت از دست دادن تمامیت ارضی میهن ما ایران است.
در این مسیر همه کشورهای دنیا در مقابل ما ایرانیان قرار گرفته اند و گوگل تنها ابزاریست جهت اجرای جنبه‌ای از این سیاست کثیف.

خیلی‌ بیشتر از اینها و در شکلی‌ فراگیر باید در صحنه دفاع از تمامیت ارضی ایران باشیم. خود را فریب ندهیم، تا در صحنه حقیقی‌، حضور فیزیکی‌ نداشته باشیم، کسی‌ به این پست‌های مکرر اهمیت چندانی نخواهد داد.
به فکر انسجام در دنیای حقیقی‌ باشیم، وزنه ای محسوب شویم تا تاثیرگذار باشیم. 

نیما

By: Nima Izadi

قدرت و نقش تشکیل شورای ملی و هماهنگی

قدرت و نقش تشکیل شورای ملی و هماهنگی

قدرت
قبل از بررسی‌ ساختار واقعی‌ قدرت سیاسی پاسخگو در چارچوب یک حکومت دموکرات بهتر است بسنجیم و ببینیم که قدرت توتالیتر سیاسی کنونی‌ چگونه با ویژگی‌‌هایی‌ همانند مطلق گرائی،تمامیت خواهی‌ بدین شکل پرورش یافته یا همچنان در حال پرورش یافتن است ؟
سه دهه از مقوله حاکمیت جمهوری اسلامی برسرزمین کشورم ایران میگذرد. سی سال حکومت برمردمی معتقد و کم تجربه
در سیاست که بامید رحمت الهی بدنبال زندگی بهتری بودند. در این امیدواری، اعتماد کامل به روحانیت و حاکمان جدید داشتند و وقتی که خمینی آمد و گفت که "اقتصاد مال خر است" همه خندیدند و کسی انتقادی جدی بر او روا نداشت و ازاو خرده نگرفت و بعاقبت سخن او، که امروز روز پایانی ایران مااست، توجه نکرد.
وقتیکه فرزندان دلیر و خدمتگذار ایران را یکی بعد از دیگری تیر باران کردند و سپس اموال و خانه های مردم را بزور گرفتند و اندی بعد بدستور خمینی دوازده هزار نفر را در عرض یک هفته در زندانها تیر باران کردند، باز هم مردم چیزی نگفتند. این جنایت ها سی سال تمام ادامه یافت و شکنجه و تجاوز به زنان و مردان و دگر اندیشان هرگز کاهشی نداشت. تا کم کم ملت فریب خرده بخود آمدند و متوجه شدند که با جبارترین ، سئوال بر انگیزترین و خود کامه ترین، قسی القلب ترین، ایران ستیزترین، دزد ترین، روحانیت تاریخ روبرو هستند. مردم ما عاقبت فهمیدند که نبایستی به سیاست و فعل و انفعالات این روحانیت بی تفاوت باشند. کم کم جنبش آزادیخواهانه ای درست شد بنام جنبش سبز، با نیروهای فرهیخته و روشنفکر و تحصیل کرده که دارای خردی انتقادی و پرسشگرا بود. این روشن بینان در برابر بی عدالتی های حکومت قد بر افراشتند و نشان دادند که نسبت به رویداد ها در اجتماعشان بی تفاوت نیستند.
تا مادامی که این بی تفاوتی در مردم وجود داشت، میشد در این کشور ولایت فقیه گذاشت، میشد جمهوری مادام العمر گذاشت، میشد دیکتاتوری های سلطنتی گذاشت، میشد افراد خودکامه بیایند و یا خارجیان بیایند و دولت دست نشانده تشکیل دهند، چون در این صورت مردم مرده و تسلیم بودند. مردم، امتی مفعول، برده و کنیز بودند و همه چیز برایشان بی تفاوت بود. مردم دارای فضیلت و دانائی نبودند ، مردم بدرستی تسلیم بودند. چنین مردمی بدین ترتیب نمی توانستند اعمال حاکمیت کنند، زیرا به دانائی و توانائی های خودشان هنوز پی نبرده بودند.
ولی وقتیکه در سال های گذشته در انتخابات، نسبت به همچون حرکتی چون دزدی رای شان ، واکنش ملی و گسترده ای از طرف میلیونها نفر صورت گرفت، نشان میدهد که در این جامعه دیگر حکومت کردن آسان نیست.
چرا که در این جامعه مردم آن به قدرت ارادهٔ جمعی خود که دارای ویژگیهای اخلاقی‌ و انسانیست پی‌ برده‌اند و میتوانند قدرت خودرا را که بر گرفته از فرد فرد افراد آن جامعه است در مقابل قدرت کاذب و سلطه جوی حکومت قرار دهند و دیگر با هزینه کم و ترویج دروغ و با کشتن چند نفرو ترساندن مردم، منفرد کردن و سر کوب شان، دیگر امکان ندارد بشود بر این مردم حکومت کرد. وقتیکه جامعه ای کارش باینجا برسد نمی شود با دیکتاتوری حکومت را ادامه داد. با الیگارشی و با شیوه های آریستوکراتیک و با شیوه های خفقان، اذیت و آزار مردم وخود کامگی و میلیتاریسم و غیره و غیره برای مدتی زیاد نمی توان حکومت کرد. بنابراین بایستی بزودی نظامی سر کار آید که خدمتگذار مردم باشد، آزادی رای مردم و نظر مردم و نیاز های مردم و آتیه مردم و امنیت مردم را بحساب بیاورد.
مردم دوست دارند که بر زور و قهر این حکومت غالب شوند، اما دوست داشتن یکطرف است و اراده کردن طرف دیگر قضیه است. خیلی ها خیلی چیز ها را دوست دارند اما وقتیکه اراده کنند بدنبالش میروند و هزینه آنرا هم میپردازند. حال باید بگوئیم که مردم ما دارند بدین جا میرسند که حاضرند اراده کنند و هزینه اش را هم بپردازند. صد ها قهرمان ملی و جان باخته، چون ندا ها و اکبر محمدی ها اراده کردند و بهایش را که کشته شدن بود پرداختند و یا زیر شکنجه مردند و یا بدار آویخته شدند، اما زبان انتقاد کوتاه نکردند. هم اکنون هم دهها هزار نفردیگر در راه اند که ایران را بآزادی برسانند وبهایش را بپردازند.
بدین ترتیب دیگر حکومت های خود کامه که دنبال ولایت و یا فقاهت یا رذالت و یا هر چیز دیگر هستند، امکان ماندنشان نیست. دیگر جامعه ایران آرامش بدست نخواهد آورد تا آزاد شود.
جامعه به سوی فضیلت و خردمندی میرود وبینش رنسانس جو ایران را در بر میگیرد و مردم دارند به ذات این حکومت جبار و ایران ستیز پی میبرند و به حقوق خودشان آگاهی پیدا میکنند، بدین ترتیب دیگر جائی برای این نوع حکومتها باقی نمی ماند. این طور سنجیده میشود که جامعه ایران در حال گذار باین مرحله بالنده است و بایستی جنبش بزرگ آزادی خواهانه را بدرستی شناخت. نباید تصور کرد که این جنبش را آقایان موسوی و یا کروبی بوجود آوردند، خود آنها هم بر آمده ازاین جنبش اند. جنبش را شخص بوجود نمی آورد.
اما با همه این اوصاف ما نمی توانیم بگوئیم که این نظام به بن بست نهائی خودش رسیده است. دولت احمدی نژاد باعتقاد من به بن بست خودش رسیده است.، اما هنوز خود نظام در کلیت اش تا بدان پایه نرسیده .اگر این نظام بخواهد بماند، دیگر نمیتواند بشیوه سابق حکومت کند. با چاقو کشی ، لات بازی، عربده کشی، زندان کردن، بهائی کشی، شکنجه دادن، تجاوز جنسی کردن. در یک کلام" تخم هراس" ریختن در جامعه.
اکنون دیگر اسطوره هراس و هراس افکنی و حکومت کردن، در ایران شکسته شده است. دیگر هر ابله سیاسی این را هر روز در خیابان میتواند ببیند که این ترفند ها و حقه بازیها تاثیر گذار نیستند. حکومت در این سی ویکسال این همه جنایت کرد تا مردم را بترسانند تا از منزل های خویش بیرون نیایند، حتی تجاوز جنسی کردند و خیلی اعمال زشت و پلیدی که به تنهائی میتواند هر نظامی را کاملا بی آبرو و در جهان منزوی کند. این ها همه این کار ها را کرده اند اما فایده ای نکرد، زیرا مردم و بویژه زنان ایران بیدار شده اند و دیگر طاقت استثمار شدن را ندارند.
حکومت هائی که با اتکا بر سر نیزه حکومت می کنند، بعد ازرسیدن به عصر روشنگری و بیداری ملت هایشان ، دیگرماندگار نیستند و دیر یا زود بایستی بروند. این چیز روشنی در طول تاریخ همه ملت هاست.این واقعیت بر پایه تئوری، خیلی واضح و شفاف است و هم از نظر عملی در طول تاریخ اثبات شده است. حال دیر و زود دارد، اما سرنگونی این نوع نظام ها و فرو پاشی آنها قطعی است. حال میخواهد حکومت مشروعیتش را از دین بگیرد و یا از خدا بگیرد و یا از ولایت فقیه و یا از امام زمان بگیرد. اسطوره ها ی دینی میتوانستند از همان اوان، با اعمال نیک حکومت، مشروعیت باین نظام ببخشند، اما این نظام در این مدت سی ویک سال با ایران ستیزی، فرهنگ ستیزی ، دروغ و تزویر و چپاول و کشتار هراس انگیز، فرصت را از دست داد و تمام این اسطوره های مذهبی نیز ناچارا رنگ باختند و تا بدین جا رسید که دیگر هیچ اثر مثبتی در مردم نمی گذارند و حتی باعث خنده آنها میشوند.
بزرگترین بازی جمهوری اسلامی بازی ضد امپریالیستی بود که اکنون تبدیل شده به اسطوره خنده. حال دیگر وقتی مردم اینرا می شنوند میخندند و دل درد میگیرند و آنها را مسخره میکنند.
از یکطرف ما شاهد عربده کشی های ضد امپریالیستی حکومت و از طرف دیگر چاکر منشی آنها در برابر ابر قدرت ها می شویم. پس با این تضاد ها ،این اسطوره ها چگونه عمل کنند؟
اسطوره "عدالت شیعه" ! در این سی و یکسال تبدیل به افتضاح شده. یعنی اینها یک عمربر مسند حکومت، عدالت، عدالت کردند و حال این عدالت و دستگاهش بکلی ازهم پاشیده. تازه مردم فهمیده اند که در این مملکت چه دزد های قهار و گردن کلفتی وجود دارد.
برای نمونه الان لیست دزدان صد ها میلیاردر دلاری در آمده که نیم بیشتر آنها سواد خواندن و نوشتن را ندارند و اینها در بالاترین سطوح مملکت هم چنان به چپاول اموال مردم مشغولند و ثروت مملکت و مردم را به بانکهای خارجی میرسانند و در حساب های شخصی خود میریزند. داستان مستضعف و مستکبر از همان اوان فقط برای سرپوش گذاشتن بروی این دزدی ها بوده است که منجر به آدمکشی های بسیاری نیز گشنه است. اکنون دیگر برای مردم این داستان ها خنده آور است. هر روز که میگذرد شکاف طبقاتی در کشورروحانیت عمیقتر میشود. پولدارها پولدار تر و فقرا فقیر تر میگردند. این کجایش عدالت است و تازه بیعدالتی های تازه تری را دارند مردم حس میکنند که در راهند.
دیگر نمی توانند مردم را بیش از این فریب دهند، و یا امید کاذب در دل آنها ایجاد کنند، کارشان به زوال کشیده شده، رژیم قدرت استدلالی و مشروعیت خویش را از دست داده. بخاطر همین هم هر چه بیشتر دروغ بزرگتری را سر هم میکند. دروغ پشت دروغ و یا جعل پشت جعل. مانند دروغ هائی، که احمدی نژاد شرم ندارد که نگوید و آنها را حتی پشت تریبون سازمان ملل برای نمایندگان صدو نود دولت جهان میگوید.
از ترفند های دیگر این حکومت اینست که از تاریک فکران و عاملین پیشین این حکومت با نمادی به اصطلاح اعتراضی سعی‌ در ترمیم سیاست شکست خورده خود و یا به نمایش گذاشتن رونمایی جدید اما با همان خواسته‌ها و خطوط خمینی دست به فریب افکار عمومی بزند اما غافل از آن که سیاست مدارا یا تعمیر پس ۳ ده شکست برای این رژیم دیگر امیدیست از سر جهالت. وقتیکه رژیم به جعل این چنینی متوسل گردد، از درون تهی میگردد. بزودی خود همان طرفدارانش هم متوجه میشوند که دارند مردم را فریب میدهند و خود این دسته اعتمادشان به حکومتی که برایش کار میکنند فرو میپاشد. اینها احساس میکنند که انسانهائی دو رو هستند و بدون برو برگرد در برابر نفس خود شرمنده میشوند.
اگر کمی‌ با دقت بیشتر به بررسی نشانه‌های این افراد تاریک فکر بپردازیم به نکاتی‌ پی‌ خواهیم برد که باز امکانی است برای شناخت بیشتر از قدرت مردم در مقابل قدرت حامیان رژیم که حاضرند برای حفظ این نظام به هر قیمتی جان هممیهنان ما را بگیرند و یا آنها را نسبت به توانایها و اراده‌ای که برای آزاد سازی میهن دارند، گمراه کنند.
اندر احوالات تاریک فکران خود فروخته خود بزرگ بین، نوکران استعمار
درک لزوم طرد های سیاسی هوشیارانه
تا به امروز بسیاری از ما از خود پرسیده ایم که اینهمه پنهانکاری و وکیل همه شدن در خفا و منشور نوشتنها و فراخوان از پشت دیوار صادر کردنها از بهر چیست !!!؟؟
چه افرادی با چه قالب فکری و ادبیاتی برای ایرانیان برنامه میسازند. جای بسی تاسف که امکانات در اختیار گروه خاصی که به مفهوم حقیقی دموکراسی اعتقادی ندارند، قرار گرفته و تنها صدای گروهی محدود سالهاست به گوش جامعه ایران میرسد.
بله، اینها بخودی خود کسی نیستند، اما اینها با قرار داشتن در جایگاه های ویژه و با بدست داشتن ابزارهای فراوان همه-کس ایران و ایرانی محسوب میشوند، چون زمامدار اختیارات و تعیین کننده جهت و رنگ و ساز و نوای مبارزاتی هستند. چون ازحمایت و پشتیبانی جهانی برخوردارند، چون جایی برای بوق و کرنا دارند، چون جملگی مدیر و مسول مرکز مطالعات فلان و بهمان در امریکا، اروپا، خاورمیانه و غیره هستند بدون اینکه تا بحال از این افراد قدم هایی ملموس در راستای دفاع از میهن دیده باشیم. بسیارانی خوش باورانه و ساده لوحانه با بهانه انگاشتن اینها، زمام اختیار را نیز دو دستی تقدیمشان میکنند.
این دست و پا زدنها، همه همان ساز کارها و ایجاد فضاهاییست که تا شرایط به بزنگاه خود رسید، مغرورانه و مدعیانه بیایند و بر صحنه نشینند به عنوان تنها گزینه مجاز و معقول اظهار وجود و مالکیت کنند.
با آمدن در صحنه و تریبونها که در اختیار دارید از خود شناختی ملموس به جامعه دهید. ما خواهان شفافيت و انتخاب آزاد و عمومی اینچنین شوراهایی هستیم نه یک قالب از پیش ساخته و تعیین شده که ما را ناچار به پذیرش موارد با بهانه و بیان از سوی خواست و مصلحت عمومی نماید.
در حال حاضر هم که با پررویی که تنها از این جماعت میشناسم، در حال پشت کردن به باورهای مذهبی خویش هستند، همان باورهایی که به خاطرشان ۳۲ سال مردم ایران را به صلابه کشیدند، تا با این ترفند جدید و مردمی بنظر آمدن بتوانند پایگاه های موجود خود را از دست ندهند، تا همچنان بتوانند به ماهیگیری بپردازند. کلام قاصر از بیان وقاحت اینان است.
نه امروز تاریخ تقویم, سال ۵۷ است و نه ما نسل ۵۷-تی
یک دورانی دینمداری و ایدولوژی های مذهبی برای این کفتارها اساس شورشهای خیابانی و بدست گیری زمام حکومت و اختیار جان و مال مردم بود. امروز با بیدار شدن مردم و تلاش آنها در نجات از بند خرافه و مورد ستم و تبعیض دینی واقع شدن، دیگر این ابزار پوسیده رنگ باخته و خاصیتهای مردم فریبی خود را از دست داده.
ازینرو این بی شرمان که تمام جایگاه خود را مدیون فریب افکار هستند، مجبورند در قبال استفاده از ابزار چرخشی بر باورهای خویش و همسو نمودن آنها با باور حاکم بر جامعه کنند تا همچنان زمام اختیار و جایگاه را در دست حفظ کنند.
چنین چرخشی از این مهره ها پس از ۳۲ سال دیدن ستم و ظلم وارده بر ملتی و خم به ابرو نیاوردن، تنها ترفندیست که نباید ساده لوحانه بدام آن افتاد.
بله، اینها بخودی خود کسی نیستند، اما اینها با قرار داشتن در جایگاه های ویژه و با بدست داشتن ابزارهای فراوان همه-کس ایران و ایرانی محسوب میشوند، چون زمامدار اختیارات و تعیین کننده جهت و رنگ و ساز و نوای مبارزاتی هستند. چون ازحمایت و پشتیبانی جهانی برخوردارند، چون جایی برای بوق و کرنا دارند، چون جملگی مدیر و مسول مرکز مطالعات فلان و بهمان در امریکا، اروپا، خاورمیانه و غیره هستند بدون اینکه تا بحال از این افراد قدم هایی ملموس در راستای دفاع از میهن دیده باشیم.
در دل صحبتهای اینها به وضوح نمایان است که اینها هستند که پشت همه برنامه نشسته اند از اینرو هر دستاوردی را هم چنان که تا امروز اینطور بوده بخود انتساب میدهند هرچند که نحوه و مسیر دستیابی به آنرا هم باور نداشته باشند.
به همین دلیل باید هماهنگیها از سوی خود مردم مبارز که مطالباتی برعکس اینها دارند سرعت پذیرد تا زبان اینها هم در مدعی شدن کوتاه شود.
اینها اگر امروز در پس این شوراها و نهاد ها خود را پنهان نموده و به شکل دایه عزیزتر از مادر برای مردم ایران با بیان "از سر مصلحت عمومی" مشغول به پیشبرد اهداف و منافع گروهی خود هستند، گذشته از پیشینه سیاهشان که با گستاخی اگر مورد پرسش قرار گیرند آنرا انکار و کتمان میکنند، برنامه های شومیست که برای آینده ایران و قدرت طلبی خود در نظر گرفته اند که تحقق یافتنشان در گرو فریب افکار عمومی و بدست گیری کنترل تعیین چگونگی جریانات و گرفتن افسار بدست در ایجاد هماهنگیهای عمومیست. که در نهایت هم باز با گستاخی فراوان و با اینکه از مطالبات و عملکردهای مردم بدور هستند، اما پیروزیهای بدست آمده مردمی و خون دادنهایشان در برابر این رژیم را به انحصار و انتساب خود در آورند و قدمی به آنچه در نظر دارند نزدیکتر شوند.
امروز انتخاب بر اساس شناخت از گزینه ها باید صورت گیرد و نه آنچه برایمان از گزینه تعیین میکنند و مردم را در میان گزینش های بد از بدتر قرار میدهند.
این اشتباه را جامعه ایران سه دهه انجام داده، وقت آنست که پایانی بر این چشم بسته برگزیدن دهد. ضمن اینکه این حق ماست که بدانیم اینها چه افرادی هستند و چه کسی اینان را برگزیده، باید از پس پرده برون آیند و شناختی ملموس از خود و اهدافشان به جامعه امروز بدهند، تا مورد گزینش نیز قرار گیرند.
خیلی از اینها کلا صلاحیت گزینه بودن را ندارند. امثالشان را که امروز برایمان سخنران و سخنگو شده اند در رسانه های غیر ملی و تریبونهایی که ۲۴ ساعته در اختیارشان است در حال تبلیغ مواضع رژیم پسندانه شاهدیم. همینها در اندرونی در اتاق فکر نشسته و نام خود را شورای رهبری جنبش سبز لجن نهاده اند.
یکجا باید این روند فریب و فریبکاری به نقطه پایان رسد. تصور اشتباه میفرمایند اگر فکر میکنند با پنهان کاری میتوان دوباره زمام اختیار و انتخاب را در دست گرفت.
آیا خرد جمعی امروز، توان روشنبینی و بازنگری در نگرش خویش را دارد !؟ آیا خرد جمعی جامعه توان سنجش اینگونه افراد را و جای دادن آنها در جایگاه مناسبشان را دارد !!!؟
چرا سکوت و خفه شدن، چرا در کنج خزیدن !!!؟
رسانه ای نداریم، تریبونی در اختیار نیست اما همین فریاد اندیشه های همسو اگر شکلی جمعی بخود گیرند صدای رسا و گویایی را طنین خواهند انداخت. تک فریادها همواره براحتی در نطفه خفه میشوند.
درمان تمام این مشکلات و بهبودی و تغییر جو کنونی تنها در گرو عملکردهای هوشیارانه و هدفمند خود ماست. پس با تمام درد و ستمی که بر مردم روا میشه، باید همچنان روشنبینی و نکته سنجی خود را حفظ کنیم و از احساسی تصمیم گرفتن، احساسی عمل کردن، احساسی انتخاب کردن، احساسی مبارزه کرده، احساسی حمایت کردن.....دوری کنیم.
نتیجه این عملکردهای از سر احساسات و شورگرفتگی عمومی بود که در ۵۷ سبب عملکردهای ایدولوژیک هم شد و در نهایت حماسه از دید آنان و فاجعه از دید ایرانیان راستین و میهن پرست آفرید. آنهم یک مدل احساسات و شور اسلامی بود که تا نسلها گریبان گیرمان کرد. بنابرین در پس واژه ها و گفتارها، میبایست هوشیارانه پیامها و هدفها را جست و در صورت لزوم اهداف غیر میهنی عده ای را خنثی کرد. این خودش یک روند مبارزه و پیشبرد این جنبش آزادیخواهانه هست.
ما خواهان شفافيت و انتخاب آزاد و عمومی اینچنین شوراهایی هستیم نه یک قالب از پیش ساخته و تعیین شده.
مطمئن باشید افرادی که چنین پرونده ای از دیروز با خود دارند و چنین روند عملکرد امروزشان است، صلاحیت گزینه بودن برای حکومت آینده ایران را ندارند.
افرادی که قبول مسولیتهای سیاسی در جایگاه های سیاسی را نمیکنند، چرا باید در چنین جایگاه هایی قرار گیرند، چرا باید تعیین سرنوشت میلیونها به آنها سپرده شود !؟ یک جامعه را به بزهکاران نمیسپرند تا آنرا هدایت و پرورش دهد امروز با شناخت موجود، دلایل بر رد صلاحیت این افراد بیشمار هستند. پیشگیری از به خطا رفتن و آنچه ما فردا بدست خواهیم آورد، همه در اتخاذ و بیان موضعگیری امروز خودمان است. مادامی که شاهدیم چگونه با بکارگیری چنین ابزارهایی از حرکات و اجتماعات مردمی سواستفاده میشود، به نظر شما دلیل انکار و کتمان این افراد در این زمان از گذشتهٔ سیاسی و پیشینهٔ سیاهشان که گاهان با گستاخی در کلام و عملکردشان برای فریب افکارعمومی بکار می‌‌بندند ، چیست ؟
وظیفه بر خودمان است که از این روند جلوگیری کرده و در پی پیشگیری برآییم بخشی از جامعه که درسی آموخته و به قولی بیدار شده، آیا وظیفه سنگین همراه نمودن دیگران را بر دوش خود ندارد ! تا کی باید نشست و منتظر بیداری همگانی بود !؟ آیا خرد جمعی امروز توان درک لزوم طرد های سیاسی هوشیارانه را دارد !!؟
اگر از لزوم انتخابها و طردهای سیاسی هوشیارانه در این زمان سخن میرانیم، همه جهت مصون نگاه داشتن خودمان، بخش مردمی و در صحنه این مبارزه است و نه تدارکات چیان که اینان از حفاظت و حمایت کافی برخوردارند. من بهر عوامل رژیم دل نمیسوزانم، همه تلاشم از بهدر نرفتن خونهای ریخته شده و ستمهای روا شده بر خودمان است که بسیاری از همین حضرات درون حکومتی و در حاشیه نیز در پیشبرد آن دست داشته اند، اما امروز در دید بسیارانی پاک و منزه و کاندید محسوب میشوند.
ایجاد شناخت از گزینه ها مهمتر از انتخاب آنان است. لزوم یک انتخاب سازنده همانا ابتدا بررسی گزینه های موجود و ایجاد شناخت از آنهاست. بنابرین در پس واژه ها و گفتارها، میبایست هوشیارانه پیامها و هدفها را جست و در صورت لزوم اهداف غیر میهنی عده ای را خنثی کرد. به کار بستن مکانیسم کنونی طرد سیاسی وابستگان حکومتی و حامیان رژیم در داخل و خارج به توسط خود مردم با ابزار هرچه قویتر آگاهی‌ رسانی خود یک روند مبارزه برای پیشبرد این جنبش آزادیخواهانه هست. برسی‌ نقاط آغاز حرکت ملی‌ و اولویت گزاریها برای دموکراسی و یک جامعه سکولار بایستی با افشای جنایت‌ها و خیانت‌های دولتمردان حاکمیت و طرد آنان در روند سیاسی و اجتماعی صورت بپذیرد.
همه نوشتارم بهر در صحنه بودن همه نیروهای برانداز ایرانپرست است که تنها و فقط در راستای مواضع فردی و جناحی خود و در قالب مطلق گرایی و تمامیت طلبی در صحنه عمل نباشند. بلکه با در نظر داشتن صلاحدید عمومی و منفعت ملی در این مسیر با دیگر گروه های همسو همگام و همراه بمانند.
بیاید قبل از بررسی نقش واقعی تشکیل شورای ملی‌ و هماهنگی‌ نگاهی‌ بر حسب خرد و دانش خود به سیاستهای جهانی‌ و تحولات اطراف کشورمان داشته باشیم و بسترهای لازم برای حمایت جهانی‌ از جنبش مردم ایران را همگام با نقش سازمانهای جهانی‌ و پر نفوذ در عرصهٔ سیاست مورد ارزیابی قرار دهیم.
با در نظر گرفتن تعریف از روشنفکر، آدمهایی که پدیده ‌های جهان را برحسب دستور خرد و دانش بررسی می‌ کنند و می‌سنجند و به جای خیالبافی، متفکر و اندیشه ورند.
دیواره های صد عظیمی که دولتهای غیر دموکراتیک در سطح جهان، در پی حمایت به گرد این رژیم اهریمنی بسته اند، چندیست از فشار ظلم و بیدار ترکهای بسیاری برداشته. تلنگری از سر خشم عمومی انقریب بنیان این بیداد را در هم خواهد شکست.
چشمان باریک بین دنیای متمدن همچنان به افقهای دور پیشرفت و برتریست و به ما که زمانی محکومانه به سیاهچال تاریکی فرستادندمان، حتی نیم نگاهی نیز نیندازد، چه رسد به نظری از سر شفقت و گامهایی در همراهی به دنیای روشنیها.
فکر میکنید غرب چرا با این همه کشتار به نظاره جان کندنهای مردم ایران و دست و پا زدن در چاله خون نشسته!؟ و تنها از بخشی از حامیان و وابستگان به این نظام حمایت میکند؟ و وظیفه ما در این راستا چیست ؟
بی‌شک همهٔ ما امروز آمادگی کامل برای پاسخ دادن به این پرسش‌ها را داریم. چرا که خود بر حسب تجربه به این نتیجه رسیده ایم که هیچ کشوری حاضر نیست منافع ملی‌ خود را تنها برای آنچه ما خواهانش هستیم به خطر بیندازد و تنها به منابع اقتصادی و پر سود خود در این میان می‌اندیشد و اهرمهای بین‌المللی از جمله حملهٔ احتمالی‌ نظامی به کشورمان نیز جزئی از خواستهای مردم ما محسوب نمی‌شود چرا که عواقب خانمان سوز آن به نفع هیچ ایرانی‌ آزادی خواه نخواهد بود. خوب می‌دانیم که علل ایجاد سیاست گذاریهای جهانی‌ اخیر که در کشورهای عربی‌ خاورمیانه شاهد آن بودیم و هستیم چیست؟ این سیاست گذاریها در روابط جهانی‌ چه پیامدهایی را در آینده نسبت به سهم مخرّب رژیم جمهوری اسلامی و حامیان خارجی‌ آن از یکسو و تاراج بیش از پیش منابع ملی‌ کشورمان از سوی دیگر را در بر خواهد داشت. امروز اما بیداری با ماست و جامعه بیدار وظیفه دارد که فریاد حق طلبی سر دهد تا خفتگان را هم از خواب نازشان بیدار کند که یا همراه خواهند شد یا از ترس بر خود خواهند لرزید. جوامع بین المللی باید به روابط و معاملات خود با رژیم پایان دهند و به خواست ایرانیان جهت باز پسگیری میهنشان تن در دهند.
نقش تشکیل شورای ملی و هماهنگی
پس در این میان قدرتهای خارجی‌ نیز که همواره بخود می‌اندیشند تا به نفع مردم ایران نیز شاید بگونه‌ای و به تعبیری بتوان گفت همانند قدرتهای تمامیت خواهی‌ باشند که در داخل همین رژیم شاهدیم.از این رو آنچه باقیست تنها قدرتی‌ است که ساختار آن هیچ گونه همسویی و شباهتی‌ با قدرتهای منفعت جوو سلطه جوو ندارد و در نتیجه آن تنها قدرت مردم می‌باشد که توانایی پاسخگویی به مردم را متناسب با قانون اساسی برگرفته از حقوق آن مردم در ساختار یک حکومت دمکرات و سکولار داراست.
از این رو تنها قدرتی‌ که زمینهٔ ترسیم آینده‌ای روشن را با مراحل تقسیم کار خود و معرفی‌ نیروهای خردمند، کارآمد و مسئول در مسیر این جنبش و در نهایت بدنهٔ اجرائی این شورا دارا می‌باشد، قدرت امروز مردم ماست که اگر چه اعضای آن از پراکندگی خاصی‌ بر خوردار است اما دارای فصل مشترکاتی فراوانی‌ و ارتباطی‌ قویتر از گذشته می‌باشد. که از آن جمله در فاز نخست مبارزات، براندازی این رژیم را می‌توان نام برد که به عنوان فصل مشترکی میان مردم و اپوزیسیون قرار گرفته است.
خوب نظامی که کارش بدین جا کشیده شده ، بنظر شما آخر خط نیست؟
آیا این نظام یک نظام از درون تهی شده نیست. نظامی که مزدورانی را روزانه کرایه میکند؟
اما اکنون وارد این بحث شویم که این حکومت دارای چه توانائیها و چه ضعف ها و چه ظرفیت هائی است.؟
- آیا نظام این ظرفیت را دارد که خواسته های جنبش آزادی خواهانهٔ مردم ایران را بپذیرد؟
- آیا نظام دارای این توانائی هست که خامنه ای را کنار بگذارد ، تا بقای جمهوری اسلامی و دزدان و جنایتکاران سی ساله را حفظ کند؟.
آیا میشود به خواسته های جنبش آزادی خواهانهٔ مردم ایران که هنوز خواسته های دمکراتیک در چهار چوب نظام است پاسخ بدهد؟
- آیا حاضر است بخواسته جنبش تن به برگزاری انتخابات آزاد بدهد؟
- آیا حاضر است نظارت اسطبوابی را بردارد تا که مردم رای آزاد بدهند و هر کس که دلش خواست اعم از زن و مرد کاندید شود؟
- آیا دولت جمهوری اسلامی حاضر است اسامی جنایتکاران و مسببین جنایات شرم آور کهریزک و قتل های زنجیره ای و دزدانی که سی سال تمام خون این ملت را مکیدند را فاش و آنها را در اختیار دادگاه های مردمی با نظارت سازمان ملل و حقوق بشر بنماید
- آیا نظام قادر است که جنبش آزادی خواهانهٔ مردم ایران را کاملا سرکوب و مردم را بخانه هایشان بفرستد. این ها و صد ها موارد دیگر هستند که اگر انجام شوند، جمهوری اسلامی شاید بتواند بماند، حال بدون خامنه ای و بدون احمدی نژاد، بدون کابینه کودتا چیان ومصباح یزدی ها........
اگر این کار ها انجام شود احتمال ماندن این نظام میرود. اما این یکطرف سکه است و طرف دیگرش آن توده بزرگ مردم ایران اند که بدنبال هویت ملی و حقوق بشر و مردم سالاری و جامعه مدرن هستند.
عمر این جنبش به بن بست نرسیده و همچنین بر علیه حکومت مصباح یزدی و حکومت خامنه ای، حکومت ارتجاع سیاه مبارزه میکند و میجنگد. اگر خوب توجه کنیم درواقع این حکومت ارتجاع سیاه است که به بن بست رسیده.
دیگر با این حکومت نمی شود مردم راقانع کرد . این حکومت روز بروز نفرت بیشتری ایجاد میکند.
این حکومت و شکل سیاه آن روز بروز بیشتر باعث نفرت مردم میشود و این خود موجب میگردد که جبهه مخالف آن، آزادی خواهان سکولار دمکرات تقویت شود. چنان حکومتی مسلما بزودی کنار گذاشته میشود. این حکومت دیگر قدرت انطباق با شرایط و نیاز های جهانی را ندارد. این حکومت قرون وسطی با ناتوانائی روز افزونش برای بجلو رفتن، مجبوراست جامعه را به عقب بر گرداند. این برایش فقط با اعمال ظلم و زور و شکنجه و تجاوز امکان پذیر است. اما جامعه میل حرکت بجلو را دارد، میل بآزادی و حقوق جهانی امروزی را دارد، از لحاظ منش، کنش،رفتار ومصرف و عدالت میخواهد که در سطح جهانی باشد. دیگر نمی توان این جوانان را که بیش از هفتاد در صد جامعه ما را تشکیل میدهند، شستشوی مغزی داد و از آنها فالانژ درست کرد. دیگر نسل چهارمی ها را که اصلا نمی توان تغییر داد.این نسل همه اش با کامپیوتر و علوم جهانی سرو کار دارد. حال دیگر نمی شود این نسل را وادار کرد که در کامپیوتر تعزیه امام حسین را بگیرند و قمه زنی و زنجیر زنی و سینه زنی راه بیاندازند. این جوانان دیگر اهل این چیز ها نیستند و بدنبال نیاز های جهانی امروزی خود هستند. بنابراین آن حکومتی امروز میتواند بماند که بتواند خودش را با اندیشه زمان امروز تطبیق دهد، نه اینکه این توقع را داشته باشد که اندیشه زمان، خودش را با این حکومت تطبیق دهد و اراجیف ملا یزدی و صد ها هزار آخوند دیگر را گوش بدهد. این غیر ممکن است و جهان بطرف جلو حرکت میکند.
با توجه به برشمردن بیش از پیش ارزشهای امروز جامعه ایرانزمین و فرهنگ کهن دیارمان، با نگاهی ژرفتر پی خواهیم برد که، پس از گذشته ۳۲ سال از جنایات این رژیم و متاسفانه تداوم ماشین کشتار رژیم جمهوری اسلامی و اشکالاتی که در پیش روی اوپوزیسییون در برون مرز یا درون مرز بوده است ، که به نحوی توسط خود رژیم سازماندهی شده است ، آنچه که نیرو و پشتوانه مردمی در جهت سرنگونی کامل این رژیم محسوب می شود را به واپسگرای کشانده و فقر فرهنگی نهادینه شده در جامعه امروز ایران که بنمایه این رژیم محسوب میشود، در راستای خواست سرنگونی به مشکلات پیشه رو افزوده است. بازگشت به ارزشها و هویت ملی و حفظ آنها برای نسلهای آینده وظیفه امروز هر ایرانی میهن پرستیست که دل در گرو ایرانی ارزشمند و آزاد از اندیشه آخوندیسم دارد.
بازگشت به ارزش-ها و هویت [کیستیِ] ملی و حفظ [نگهبانی از] آنها برای نسل-های آینده وظیفه [خویش-کاریِ] امروز هر ایرانی میهن پرستیست [میهن-پروری است] که دل در گرو ایرانی ارزشمند و آزاد از اندیشه-ی [شریعت اسلامی] آخوندیسم دارد.
مسئله هویت ملی و باز شناخت آن، یک مسئله کلیدی در راستای رسیدن به آزادی برای ما ایرانیان است. شوربختانه جامعه ما اکنون دچار بحران هویتی بزرگی است و بسیاری از جنبش ها و جوشش ها و چرخش ها و حرکات، بدنبال این هستند که بتوانند هویت خویش را روشن کنند. اما "اعتماد به هویت گروه های دیگر"، در راستای یکپارچگی ملی در آنها بوجود نیامده و این خود به بحران های هویتی کمک میکند.
ما باید با هویت ایرانی به پیشواز مدرنیته و دمکراسی برویم، تا نقش ایرانی خود را بیابیم و تمایزمان را از دیگرملت ها برجسته سازیم. هویت های کاذب که در تضاد شدید با جهان بینی های ایرانی هستند، همیشه مانع از پیشرفت ما بسوی مدرنیته گشته اند، زیرا که پایه هویتی آن ها بروی دین و الهیات است و در تضاد با مسائل زمینی و رویداد های واقعی است.
گرچه پهلوی ها حتی پیکرشان هم در ايران نيست، اما چو نيک و با چشم جان بنگری، نفس، روح و دستاوردهای آنان را در جای جای ايران و هر جا که چند ايرانی پاکنهاد حضور داشته باشند به نيکی حس خواهی کرد.
مردمی که به ارزشها و اعتبار ملی و سیاسی خود در منطقه ناآگاه باشند و در حفظ موقعیتهای سیاسی میهن و ملت خود تلاش نورزند، براحتی نیز فریب گنده گوییهای این گرگان جهانی را میخورند.
اما همین فریاد اندیشه های همسو اگر شکلی جمعی بخود گیرند صدای رسا و گویایی را طنین خواهند انداخت. تک فریادها همواره براحتی در نطفه خفه میشوند. بی‌ تردید برای به جریان درآوردن و تحقق اهداف خود ما نیازمند به ۲ عامل اصلی‌ در مسیر مبارزات خود متناسب با تجربیات کسب کرده می‌باشیم.نخست تشکیل شورای ملی‌ و هماهنگی‌ و سپس همسویی این شورا با خواسته‌ها و توانمندیهای هممیهنان برون مرز و بویژه هممیهنان درون مرز برای برپایی اعتراضات مدنی و همچنین رستاخیز ملی‌ در روز موعود با بهره بری بیش از پیش از تمامی نیروهای آزادیخواه و مخالف رژیم.
که از یک سؤ هم به عنوان وزنی موثر تر از گذشته در مقابل تهدیدهای غرب با ویژگی یک آلترناتیو منسجم جایگزین این حکومت معرفی‌ شویم و همچنین در مقابل ترفندهای این رژیم و دسیسه‌های دیرینهٔ آن بایستیم. چرا که هریک از ما می‌دانیم که تا زمانی که اهرم موثری در مقابل این رژیم نباشیم نمیتوانیم قدرت عمل خود را یکجا صرف برکناری این حکومت کنیم و همچنین شاید توانمندیهای جامعه به نفع منفعت جویان تخطئه گردد. از این رو تشکیل یک تیم ازصاحب نظران و کارگزاران برجسته و متخصص به حقوق بین المللی و همچنین قوانین سیاسی، اقتصادی ، اجتمایی و حقوقی در سطح جهانی امری در ساختار ابتدایی این شورا بدیهی به نظر میرسد.
چرا که به نحوی ملموس فقدان این تشکل حقوقی و مورد اعتماد مردم در عرصه های مبارزه سیاسی اجتمایی و اقتصادی در مقابل رژیم جمهوری اسلامی متاسفانه به روشنی قابل رویت است ، که به نحوی حامی حقوق و منافع ملی و شهروندی ایرانیان در سطح بین الملل باشد. از این رو با تشکیل این شورا میتوان هم از دیدگاه حقوق بشر و هم حقوق ملی شهروندان ایرانزمین حمایت لازم رو مد نظر قرار داد چرا که دیگر نمیتوان از دولتهای وابسته به رژیم یا حامیان این نظام که در جهت حفظ این رژیم گام برمیدارند بیش از این انتظار داشت یا سکوت اختیار کرد. تا بتوان دنیا را نیز که شاهد جنایات این رژیم و نقض کامل حقوق انسانی در ایران میباشد را، آگاه به لزوم پذیرش خواست مردم ایران و نیازمندیهای آنان در برون مرز و درون مرز کرد. وهمچنین این تشکل اجرایی و مسول در راستای تکمیل همبستگی و حمایت از شهریار ایران شاهزاده رضا پهلوی میتواند توازن قدرت و سیاست که همانا دیدگاه و اراده خود مردم ایران است را تقویت کند و با روز افزون شدن شناخت و بازپسگیری منافع ایران و ایرانی به این روند بر مبنای اعتصابات گسترده وسراسری و در نهایت رستاخیزه ملی وجهه عملی واقعبینانه تری ببخشد.
پس هرچه زمان به عقب بیفتد و هرچقدر با تغییر ساختاری کل این حکومت مخالفت شود، باعث میشود که در ابتدا سرمایه فکری و عملی‌ شورای ملی‌ و هماهنگی‌ به هدر رود و سپس به تناسب آن ماده‌ اولیه و مخرب دگرگونی بدون برنامه آن هم نه به نفع مردم ایران یا خواستهای آنان بلکه به نفع دشمن ایران و ایرانی‌ (غرب) برای سلطه جوی هرچه بیشتر بر کشورمان فراهم آید. و در این میان دیگر جای برای حفظ امنیت و استقلال و خود کفایی کشور از یک سؤ و از سوی دیگر آبادانی و مدرنیته در آیندهٔ کشور را باقی‌ نمیگذارد. اگر امروز میشود جلوی کشتن را گرفت ، اگر امروز میشود مردم را متقاعد کرد که همه چیز یک اشتباه بوده و هر اشتباهی قابل برگشت است واین دولت با عرض معذرت خواهی حاضر بکنار رفتن است، میتوان جلوی خون و خونریزی و انتقام جوئی از آخوند و آخوندزاده را بنحوی گرفت و نگذاشت که مردم دست بیک خود کشی جمعی دوباره بزنند و انقلاب بکنند. اما اگر این کار امروز انجام نشود، فردا دگر دیر است. دیگر آنموقع مردم آنقدر کینه توز و انتقام جو خواهند شد که هیچ چیز جلو دار آنها نخواهد بود. بدین ترتیب آنطوریکه انتظار میرود مردم دادگاههای خیابانی تشکیل میدهند. اگر کار باینجا بکشد جلوی آنها را دیگر نمیتوان گرفت . دیگرهمه چیز دیر شده است. بهر روی تردید نداشته باشید که به بن بست رسیدن جنبش آزادی خواهانه آغاز یک مبارزه رادیکال و خونین است و تبدیل به هنجاری ملی‌ خواهد شد که دیگر امکانی برای باز گشت و یا بازسازی برای آن با قی نخواهد گذشت، چون نه دیگر سرمایه‌ای برای آن وجود دارد و نه زمینه‌ای مستقل و بدور از دخالت بیگانه.
پاینده ایران

نیما

By: Nima Izadi